Soms hoef je niet ver te reizen om een fijne foto te maken. Gewoon een stukje bos waarin wat heide staat (bijna uitgebloeid zo mid september), een enkel takje, en een camera met een macrolens kunnen al genoeg zijn om een verhaal te vertellen.

Zoeken naar het licht

Ik stak de weg over, liep het bos in en al snel viel mijn oog op een klein takje dat net iets mooier afstak tegen de achtergrond dan de rest. De vraag was niet wat ik wilde fotograferen, maar hoe ik deze vast kon leggen. Het groen gemengd met het paars.. Het liefst tegen een dromerige achtergrond gevuld met bokeh.

Bij macrofotografie draait alles om licht. Ik draaide een paar keer om het takje heen: eerst tegen de zon in, waardoor de paarse bloemen oplichtten alsof ze van binnenuit gloeiden. Daarna met het zonlicht schuin van opzij, zodat de structuren en de fijne haartjes zichtbaar werden. Door kleine stapjes te zetten en verschillende hoeken te proberen, veranderde de sfeer compleet. Hoe klein en simpel het onderwerp, het kan nog zo verschillend ogen.

Een onverwachte cadeautje

Macro draait ook om rust nemen. Even stilstaan, kijken en vooral niet haasten. Terwijl ik mijn statief neerzette en bezig was met scherpstellen, gebeurde er iets onverwachts: een klein rood stipje kroop het beeld binnen. Een lieveheersbeestje, langzaam omhoog klimmend over het heidetakje. Camera van statief af want zo’n bewegend beestje kan je alleen maar vanuit de hand vastleggen.

En ja hoor, opeens kreeg mijn foto meer dan alleen vorm en kleur, er kwam leven in. Het beestje bracht een mooie dynamiek en een vleugje verrassing. Tevreden liep ik na een tijdje het bos weer uit. Het had niet veel nodig, maar wel een beetje geluk.